zondag 10 april 2016

Teriyaki saus

Sinds twee weken weet je dat de mannen in dit gezin kunnen koken.
    Oh nee, dat weet je niet. Ik heb tot vandaag niet gereageerd op de vragen onder die blog. Dat is bewust, want al die tijd hoop ik op een vervolg en wil ik schrijven dat ze er niets van gewokt hebben.

Laat duidelijk zijn, dat de vraag of het hen gelukt is, net zo hard in mijn hoofd zoemde als in de hoofden van een paar lezers. Andere leesfans kozen direct de tafelstoelen van de mannen en zouden blind aangeschoven zijn.

Gezellig natuurlijk, maar het was uiteraard knusser op Celine’s en mijn moeder-dochter-avond.
    Ten eerste, omdat het thuis een smakeloze boel is als ik er niet ben. Nu niet gelijk schelden dat ik hoog van de toren blaas. Het zijn mijn eigen tafelgenoten die bij mijn afwezigheid zeggen:
    ‘Het is niets aan als jij er niet bent.’
    Ten tweede werden Celine en ik omringd door knappe Italiaanse mannen. Wat is nou beter? Thuis zitten of genietend van een Calzone Ripieno fantaseren over alles wat at home mis kan gaan:
    Noodles die te gaar zijn; de kip geploft; de groente te gezond;  de pepers te heet; de saus te dun;  de vla te koud; de aardbeien niet zoet.
    Toegeven dat het niet gelukt is, zouden de mannen natuurlijk niet doen. Liever verdoezelen ze de bewijzen van thuisbezorgd.nl in de prullenbak van de buurman en met de afzuiger op stand drie hopen ze elk verbrandingsprocesje het huis uit te hebben gewerkt voordat ik thuis kom.

Alle cynisme op een stokje - ik doe niet lief. Het is de mannen namelijk super goed gelukt. Niet alleen op de vader-zoon-avond zelf, maar ook toen ze hun kooktovenarij in de herhaling aan mijn dochter en mij voorzetten. Het was zalig en te weinig!
    Ze vroegen zelfs stoer om mijn ongezoete mening en of er iets was aan te merken. Tja, als ze erom vragen?
    'De kippensoep is wat flauw en ik zou er stukjes omelet, fijn gesneden prei en bosui in doen.'

Nu denk jij zeker dat ik jaloers ben en expres zeur op de koks. Nee dus, zij vroegen om mijn mening. Onthoud even dit: ik hoor al heel wat meer jaren hun ongezonde mening. Weet je wat de grootste klacht van mijn drie huisgenoten is?
    Ik kook te heet! Ondertussen oefen ik me suf om koud te koken, maar dat is moeilijk en duurt lang!

Anyway, heb ik ongepeperd mijn referenties achtergelaten. Het was alles wat ik te zeggen had. Boven alles stond dat het heerlijk lekker eten was.
    Op mijn vraag wat het geheime ingrediënt was, zeiden de mannen:
    ‘Het zit ‘m in de Teriyaki saus.’
    'Er zijn meer sausen, die proberen we de volgende keer dus.'
    'Nee, mam, nee!’, klinkt Benjamin paniekerig, ‘ik wil alleen deze saus. Deze is zo lekker. Hier kan vast alles mee.’
    'Tuurlijk! Het kan vast over sperzieboontjes, broccoli, gnocchi, rijst, ossenhaas, entrecote, aardappelen en vis.’ Het is Marcel die mijn zoon bijvalt. Het is zo typisch Benjamin, vasthouden wat goed is en dat nooit veranderen.
    ‘Ja ja, het kan vast ook over macaroni, bami, in de lasagne en misschien zelfs op pizza. Hoor eens even dit: nu jullie kunnen koken ben ik misbaar. Ik ben weg peoples!'
    ‘Hoezo mam, waar ga je heen?’
    ‘Ik heb dromen in overvloed. Even kijken op mijn Bucketlist: schrijfretraite, de Compostela, Barcelonatrip, New Zealand, slapen in een vuurtoren.’ Ik ga er even bij zitten, want ik heb een keus te maken.

    'Maar de boodschappen dan?', klinkt Marcel bezorgd.
    Die vraag verwachtte ik. De mannen doolden voor hun wokmaaltje en kippensoep drie kwartier rond in de AH. Alles wat ze zochten was: wokgroenten, kip, noodles, Teriyaki saus en nog wat kruidigheden.
    'Lieverdjes, ik heb de boodschappen al gedaan. Kijk maar in de kast, koelkast en vriezer. Ik kocht zelfs jullie favoriete Teriyaki saus. Dat doen jullie graag overal overheen toch?'
    'Ja, maar heb je ook yoghurt gekocht voor vlaflip?’
    'Nee snoeperd.'
    'Dat moet!'
    'Ik heb iets veel beters.'
    'Oh?’
    'Alles voor Dame Blanche: ijs, banaan, slagroom, chocoladesaus.' Celine likt haar vingers al af, zie ik.
    'Chocoladesaus lust ik niet.'
    'Dat weet ik toch. Kijk wat ik voor jou kocht? Dit vind jij vast lekker over jouw ijs: Teriyaki saus, een heel flesje voor jou alleen.'