Als blogger maak ik wel eens mee dat mensen me uitdagen of
juist bang zijn dat ik hen quote in een blog. Zo noemde laatst iemand een woord
dat ik wel ken, maar niet in de betekenis die zij bedoelde. Ze legde het me haarfijntjes
uit en zei vervolgens verschrikt:
“Oh nee, dit ga je
toch niet weer gebruiken in een blog?” Met de nadruk op ‘weer’, want ik heb
inderdaad eerder over haar geschreven. Ik schrik een beetje mee: ben ik een
gevaar op het internet, in plaats van op de weg? Dat heb ik nooit zo gewild!
Ga ik de uitdaging aan om rondom één enkel woord een blog
schrijven? Zou het me lukken? Zou de inspiratiebrenger stiekem blij zijn
nogmaals ge-quote te worden? De vorige keer was in: AH kan beter. Zoals ook toen, noem ik haar naam
nu lekker niet. Zo zal ze in ieder geval niet beroemd worden over mijn rug,
want ik waarborg haar en ieders privacy.
Nou ja, ieders?
Ik heb ooit mijn
vader genoemd en ook zuslief. Zo hoop ik nog altijd dat iemand oog voor haar
krijgt, voor haar valt en haar met zijn oeverloze liefde naar Nederland terug haalt.
Skype is leuk, maar real life contact is natuurlijk wat ik wil! Nu kan ik wel
weer een nieuwe oproep doen, maar dan herhaal ik een andere blog. Dat zou flauw zijn.
Trouwens, de enige
vent die ik in de aanbieding heb - hij meldde zich vrijgezellig - is de
straatnieuwsverkoper. Hij vraagt elke week naar mijn zus, maar nu wil zij hem
niet. Dat vind ik dan ook weer verdrietig.
Zo ben ik toch wel uiig aan het worden. Oh, is maar zo ineens
is het woord waar het allemaal om begon ontsproten: UIIG. Zeg je ook wel eens
dat je aan het uien bent? Nee, niet dat je een uit aan het schillen, snipperen
of fruiten bent en nu je ogen aan het droogwrijven bent
of dat je onder een microscoop dat-oh-zo-dunne velletje aan het uitpluizen
bent. Nee, je bent uiig!
Ik ben best wel regelmatig uiig. Samen met een vriendin. Niet
gewoon meer. Zo ook terugdenkend aan mijn puberteit, kan ik je verzekeren dat
ik heel wat heb afgeuid en zo weet waar ik het over heb. Alleen heette het
melig, afgezaagd, droog, flauw, grappig. Of bloemig, flauwgrappig, lacherig,
landerig. Hoe zal mijn vriendin by-the-way
reageren als ik zeg: doe niet zo bloemig!
Och nee, dan neem ik wel weer een heel verkeerde synoniem
voor melig. Tja, dat krijg je nou. Vraag ik synoniemen voor melig, krijg ik
bloemig, droog, overrijp, in poedervorm, niet samenhangend. Alsof ik een
appeltaart aan het bakken ben. Wat ik natuurlijk wel weer een keertje kan gaan
doen. Jammie.
Afijn, het is dus belangrijk de juiste bedoeling van een
woord te kennen. Alhoewel er ongetwijfeld mensen zullen zijn die mij als
‘overjarig’ zouden bestempelen, zeker nu ik een veertiger ben. Eén iemand gaat
aan mijn geestesoog voorbij. Maar hij zal het niet weten, want hij leest mijn
blog niet. Snik.
Door hem en een paar
leeftijdgenoten, weet ik dat mijn blog niet graag gelezen wordt door mensen onder
de (wat zal ik zeggen) 25. Reden? Te veel woorden!
Hoe dan ook, één woord heeft me geholpen aan een nieuwe blog.
Of moet ik zeggen: tot iets zeer onsamenhangends in 567
woorden. En toch niets gezegd
Hoeraaaaaaa!
