Benjamin & geld...
Soms, ineens lijkt het te branden in zijn portemonnee. Zo
verspreid zich een verschroeide geur dat alleen ons lekkere jochie opmerkt!
Tijd om zijn geld te tellen… Ik wacht op zijn: “Yes, het is genoeg!!!”
Zijn geld kan rollen richting www.webgigant.eu, zo vanuit de luie stoel
bestellen; kan het makkelijker?! Het jongske vindt al snel het gewenste
pakketje, maar ± € 8,- verzendkosten staan niet in verhouding. Zo bedenkt hij:
“Misschien vind ik nog wel iets om erbij te kopen?” Hij krijgt mijn toestemming
en kan zijn geluk niet op!!!
Nu het wachten…
“Mama, wanneer komt het?” vraagt hij al ijsberend.
“Mama, zal het al in de vrachtwagen
liggen?” Klinkt er rap achteraan. Wat is hij rusteloos!
“Mama, komt het ‘s
ochtends?” Klinkt als hij stuiterend uit school thuis komt.
We kijken op de site waar we de boel kunnen tracken en tracen. En
zien: het is gesorteerd.
“Mama, wordt hij dan zo dadelijk gebracht?”
“Nee, waarschijnlijk morgen.” Waar hij niet kan wachten, probeer ik relaxt te blijven onder
al zijn vragen. Pffff…
De hele middag klinken nog veel uitspraken, vragen en
opmerkingen over het pakket. Vervolgens wordt papa bij thuiskomt honderduit op
de hoogte gebracht van het bestelde. Ik ben inmiddels horendol. En Benjamin? Hij doet niets meer
dan drentelen, rondhangen, is te onrustig om ook maar even te spelen met wat
dan ook. Gelukkig gaat hij zo naar bed!
De volgende ochtend klinkt vrijwel direct:
“Is de chauffeur
al onderweg?”
“Yep!”
“Dus het pakket komt vandaag? Zal Ali het afleveren? Hoelaat?” Is dit het vragen-uurtje ofzo? Please, het is zó vroeg! Ik
heb nog geen koffie op.
Voordat de kleine man afreist naar school, geeft hij
instructies over wat te doen met het pakket. Hij zwaait blij gedag hoewel hij
weet dat ik boodschappen ga doen; smeekte me nog thuis te blijven. Dan maar
geen eten, is wat hij dacht…
Bij thuiskomst is er geen teken van een gemist pakket.
Gelukkig!
“Mama, je bent vanmiddag toch wel thuis?” vraagt hij
verwachtingsvol. Helaas, ik heb een afspraak en voel de spanning stijgen. Ali, heeft de afgelopen jaren zo vaak pakjes afgegeven,
meestal omdat de lieve buuv niet thuis was en ik wel. Het zal nu toch niet zo
zijn dat ik weg ben en de buuv ook?! Please?
Spijtig genoeg, is Ali langs geweest en de buuv was er ook
niet. ;-(
Meneertje ongeduld is hierdoor boos en chagrijnig.
Begrijpelijk! Ik verzeker hem dat ik morgen niet weg hoef en thuis ben als Ali
weer komt. Het stelt hem ietwat gerust, maar niet rustiger.
Hij maakte ruimte vrij voor het nieuwe spul, maar blijft
roerig, on-ontspannen en speelt nergens meer mee. Rust is ver te zoeken. Hij is
ook zo vol van wat komen gaat! En ik? Ik ben zo langzamerhand ibbel.
Dan eindelijk, na weer een vragen-uurtje bij de lunch, is
het pakket er. Ik voer de instructies uit: de doos uitpakken en de lego en
playmobil pakketten klaar zetten in de schuur. Zo is het eerste wat het
lieverdje bij thuiskomst ziet, zijn pakketten. Ik wil er al bijna ballonnen en
slingers bij ophangen en heel hard “Hoera” roepen!
Als meneertje thuis komt klinkt: “Yes!” vergezeld met een hemelse
smile. Hij kan éindelijk aan de slag. Ik heb geen kind meer aan hem; Hang
gevloerd op de bank.
Benjamin bekijkt later de meegeleverde folders/posters en
doet mee aan de prijsvraag. Nu wachten op de uitslag…
Hoe lodderig ben ik toch. Daar stuitert hij alweer en
vraagt: “Zal ik dat pakket wel winnen? Wanneer wordt het bekend gemaakt?!
Wanneer wordt het geleverd?”
HELP!!! Wie neemt hem even over tot de uitslag bekend is?!
